We kennen ze allemaal: de mensen die altijd precies weten hoe het zit. Of beter gezegd, die denken dat ze alles weten. Of het nu gaat om opvoeding, werk, gezondheid, relaties, of zelfs hoe je het beste een plant water geeft, zij hebben het antwoord. En het mooie van dit alles? Ze hebben er zelf nul komma nul ervaring en/of verstand van.
Het zijn de types die je vertellen hoe je kinderen moet opvoeden, terwijl ze zelf nog geen dag luiers hebben verschoond. Ze leggen uit hoe je een bedrijf runt, zonder ooit een factuur te hebben verstuurd. En ze weten alles over reizen, terwijl ze niet verder zijn gekomen dan hun eigen achtertuin. Ze hebben nooit een marathon gelopen, maar weten wel precies dat jouw hardloopschoenen verkeerd zijn. Hun wijsheid komt niet voort uit vallen en opstaan, maar uit een onuitputtelijke bron van aannames, meningen en meestal een negatieve instelling.
Want het is nooit dat ze vol enthousiasme zeggen: “Goh, Wat leuk dat je dat probeert!” Nee, hun favoriete zinnetjes zijn: “Dat werkt nooit.” “Daar zou ik niet aan beginnen.” “Weet je wel hoe moeilijk dat is?” En als je dan vraagt of ze dat zelf ooit hebben geprobeerd, komt er meestal een stilte. Of een vaag: “Nee, maar ik ken iemand die...…”
Het zijn de commentatoren van het leven. De mensen die aan de zijlijn staan, nooit zelf meespelen, maar wel luid roepen dat de scheids blind is en de spits beter zijn best moet doen. Ze vergissen zich alleen in één ding: de echte lessen leer je niet vanaf de tribune, maar op het veld. En de commentaren en meningen die men spuit op de berichten in de socials, zoals Facebook, Insta of Tiktok, worden geplaatst in de veronderstelling dat ze er zelf bij zijn geweest. Niets is minder waar natuurlijk, men brult maar wat en vaak zonder enig normbesef.
Waarom doen mensen dit eigenlijk? Misschien omdat oordelen makkelijker is dan zelf ervaren. Want wie iets probeert, kan falen. En falen voelt kwetsbaar. Veel makkelijker is het om kritiek te geven op de daden van een ander. Dan hoef je zelf niets te riskeren en lijk je toch slim.
Maar de grap is: echte wijsheid zit juist in het doen. In fouten maken, opnieuw proberen, en beseffen dat je niet alles weet. Juist de mensen die met vallen en opstaan het meest hebben meegemaakt, zijn vaak verrassend mild. Zij weten dat er niet één waarheid is, dat dingen soms mislukken, en dat dat helemaal oké is, want niemand, maar ook echt niemand is perfect.
Dus wat doe je met al die negatieve betweters? Lach erom. Schenk er geen aandacht aan en beschouw ze als hopeloze azijnzeikers die toevallig jouw levensfilm aanschouwen. Het gaat er om dat jij de hoofdpersoon ben en zij slechts figuranten met een tekstballonnetje. Want uiteindelijk geldt: wie de route zelf loopt, weet hoe de weg écht voelt.
En misschien, heel misschien, durven de grote betweters ooit zelf een stap voorwaarts te zetten en niet zo snel een ongefundeerde mening klaar te hebben. Tot die tijd heb ik een eenvoudig advies: laat ze lekker praten. Want jij weet wel beter !!
Quote: Het is opvallend dat mensen die alles beter weten, feitelijk nooit iets beter doen !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten