Typische jaren 60 dingen. (deel 3 een vervolg) !!

In deel 3 van de terugblik op de jaren 60, vandaag een blog waarbij ik geprobeerd heb om door de ogen van een kind uit die periode te kijken. Waar hield de jeugd zich toen mee bezig en wat waren zoal dingen die illustratief voor de zestiger jaren waren.  Wel daar gaan we: 

In de zestiger jaren was het leven nog vrij ongecompliceerd. Computers, tablets en smartphones zouden pas jaren later worden uitgevonden. De kinderen uit die tijd, waaronder ikzelf, maar ook een groot aantal van mijn lezers, zochten hun vertier in andere dingen die soms heel simpel waren en niet of nauwelijks geld kosten. 

Ik kan mij herinneren dat, als we niet naar school moesten, we zo beetje dag en nacht buiten aan het spelen waren. Of het nou koud of warm was, regende of sneeuwde, niets hield ons tegen, we waren echte straatratten. Natuurlijk regelmatig kapotte kniestukken in je broek van het vallen en vaak ook schaafplekken op je armen en benen. Donderde allemaal niet, bij thuiskomst een beetje jodium op die plekken en moeders die weer een lapje stof over dat gat in je broek naaide, en hoppa daar ging je weer.

Maar wat deden we dan zoal buiten: Heel populair onder de jongens was uiteraard het voetballen en stoepranden. Kon makkelijk, want het aantal auto's op straat was te verwaarlozen, dus er was ruimte zat. Je moest wel uitkijken voor oom agent, want je mocht niet bij woonhuizen voetballen en als je niet oplette, had die diender je bal ingepikt en dan duurde het meestal even voordat hij je de bal, met een stevige reprimande weer teruggaf. In ieder geval hadden we wel respect voor die agent en hielden ons even koest, is nu wel iets anders. 

En natuurlijk was onder de jongens een hut of vlonder bouwen erg populair. We werden menig keer op een nat pak getrakteerd, als die zelf gefabriceerde vlonder op het water toch niet zo betrouwbaar bleek, als we verwacht hadden. Er was, figuurlijk gezegd, geen man overboord, als je maar lol had, dat was het credo.

De meisjes daarentegen waren buiten met heel andere dingen bezig en ook nog eens spellen waar ze heel bedreven in waren. De oudere lezeressen zullen ongetwijfeld in die dagen ook aan het touwtje springen en elastieken geslagen zijn of met een clubje meiden wezen hinkelen en krijten of een potje knikkeren op straat. En zeker noemenswaardig is het hoela-hoepen, daar moest je toch wel over enige lenigheid beschikken om die hoepel om je middel te laten dansen. Soms mochten de jongens met hen meedoen, maar die moesten het toch veelal afleggen tegen de meisjes die veel meer bedreven waren in dat ge-elastiek, gehoelahoep  en gehinkel.

En ja dan het speelgoed in die tijd, even in willekeurige volgorde wat voorbeelden waar we onze vrije tijd binnen in huis mee vulden: De meisjes speelden met poppen met de namen: Barbie, Skipper, Ken, Alan of Midge. De jongens speelden met autootjes van het merk Matchbox of Dinkey Toys. En natuurlijk waren de stripboeken heel populair, zomaar even wat strips die mij te binnen schieten: De Donald Duck, Tina, Sjors en Sjimmie, Suske en Wiske, Man van Staal, Billie Turf, Kuifje, Vailliant,  Tom Poes, eigenlijk teveel om op te noemen. Je keek elke week weer uit naar de dag dat het nieuwe nummer van een strip in de brievenbus viel.

Tot slot van deze blog nog wat authentieke zaken uit die periode die we misschien al lang vergeten zijn. Wat dachten jullie van de schooltandarts, brr, dat was echt een drama elk half jaar. Ook op school in de rij voor het halen van een TBC krasje. En niet te vergeten de lepel levertraan die je tijdens de wintermaanden dagelijks maar in moest nemen. Neus dicht en slikken maar, wat een gruwel. En voor dit moment even als laatste voorbeeld, de geribbelde badmuts die de meisjes tijdens het zwemmen verplicht moesten dragen. Ik heb het hun nooit gevraagd, maar ik schat zo maar in dat die meiden van toen hier een gruwelijke hekel aan hadden. 

Ja dat waren de jaren 60. Ik relaiseer me dat ik veel genoemd heb, maar zeker niet compleet ben geweest. Daarom zou ik het wel leuk vinden als jullie als lezer van mijn blogs, een reactie willen plaatsen met je eigen herinneringen aan die tijd. Zo wordt het plaatje over de zestiger jaren op een leuke manier volledig. Ik kijk met spanning hierna uit en ben zeer benieuwd !!

Quote: Denk met plezier terug aan de jaren 60, wees blij dat je het hebt meegemaakt !!

 

Terug naar de jaren 60 (deel 2 een vervolg) !!

In één van mijn laatste blogs heb ik iets geschreven over enkele bijzonderheden van de jaren 60. De reacties hierop waren ronduit enthousiast. Voor mij het teken om een deel 2 en deel 3 te publiceren waarin nog wat bijzonderheden de revue zullen passeren. Vandaag gaan we verder met deel 2 !

De jaren 60, wat was het een decennium! Het was een tijd waarin de wereld in het teken stond van verandering, creativiteit en tegenbewegingen. Iedereen die deze periode bewust heeft meegemaakt, zal zich de bijzondere sfeer herinneren: enerzijds kwam men op veel terreinen in opstand tegen de gevestigde orde, maar men had anderzijds ook een gevoel dat alles mogelijk was waardoor men allerlei nieuwe dingen ging doen wat in de stijve jaren 50 daarvoor nog nooit gezien was.

Het begon allemaal met de rock‘n roll van de late jaren 50 die uitgroeide tot de immens populaire beatmuziek. The Beatles en The Rolling Stones schudden de wereld wakker met hun revolutionaire muziek. Lang haar, hippe pakken en een heel nieuw geluid. Ik kan mij de gekte nog herinneren toen de Beatles in 1964 voor het eerst in Nederland kwamen optreden. Ze maakten een rondvaartocht door de Amsterdamse grachten waarbij de doluitzinnige jeugd de grachten insprongen om maar een glimp van hun idolen op te vangen.

De jongeren van die tijd wilden zich losmaken van de strakke normen en waarden van hun ouders. Niet alleen de muziek was anders, ook de mode onderging een gigantische gedaanteverwisseling. Wie herinnert zich niet de mini-jurken, de introductie van de spijkerbroek, de enorme verscheidenheid aan kleurrijke prints waarbij onder andere ook de pop-art werd geïntroduceerd en die iconische opwaaiende boblijn. Werkelijk alles ademde vrijheid.

En dan was er natuurlijk de hippiebeweging. “Make love, not war” was meer dan een slogan; het werd een levensstijl. Grote festivals zoals Woodstock werden bijna heilige plekken van vrede, muziek en samenhorigheid. De hippies pleitten voor een simpeler leven, in harmonie met de natuur en elkaar. Terwijl in Amerika de protesten tegen de Vietnamoorlog groeiden, ontstonden in Nederland de Provobewegingen. De provo’s organiseerden ludieke acties, zoals het beroemde Wittefietsenplan in Amsterdam, en lieten zien hoe hun humor een krachtig wapen kon zijn tegen de heersende autoriteit in Nederland.

Tegelijkertijd vonden er enorme technologische doorbraken plaats. De ruimtewedloop tussen De VS en de Sovjet Unie zorgde voor een ongekende fascinatie voor de maan. In 1969 was het zover: Neil Armstrong zette de eerste stap op de maan, terwijl miljoenen mensen aan hun zwart-wittelevisie gekluisterd zaten te kijken met het commentaar van "Apollo-Henkie".

De jaren 60 was ook de tijd van het realiseren van idealen. De seksuele revolutie, de opkomst van het feminisme en de burgerrechtenbeweging zetten de wereld op zijn kop. Het was een periode waarin de mens niet alleen naar de sterren reikte, maar ook bewust op zoek ging naar een gelijkwaardigere samenleving. Het zou echter nog tot 2001 duren voordat die echte vrijheid gerealiseerd werd. In dat jaar werd in Nederland het eerste homo huwelijk afgesloten. De eerste voorzichtige stappen hiertoe werden dus in de 60 jaren gezet, zonder het misschien in die tijd zelf te beseffen.

Wel, of je nu denkt aan de klanken van de opzwepende muziek van Woodstock of de beelden van een maanwandeling: de jaren 60 blijven een decennium van magie, vernieuwing en van dromen die waarheid werden !! 

(Vervolg jaren 60 in deel 3)

 Quote: Als je iets van de jaren 60 kan herinneren, dan begin je echt oud te worden !!

De winters van vroeger !!

Voor degenen die misschien twijfelen, maar het is momenteel winter. Bijna eind januari maar een dik pak sneeuw en strenge vorst hebben we deze wintermaanden (nog) niet gehad. Voor de koukleumen onder ons wellicht een zegening, maar voor de echte winter liefhebbers bijna rampzalig. 

Er was eens een tijd dat de winters echt winters waren. Een tijd waarin sneeuwvlokken ons betoverden, ijspegels aan de dakgoten hingen en het buiten zo koud was dat je adem als rookpluimen in de lucht bleef hangen. Weet je nog hoe het voelde om die eerste sneeuwbui te zien ? Als kind rende je meteen naar buiten, met dikke wanten aan en een wollen sjaal om je nek, je slee paraat en klaar om de hele dag in die magisch witte sneeuw door te brengen.

De winters van vroeger hadden een soort magie die tegenwoordig voor de huidige jeugd nauwelijks te bevatten valt. Het begon al met de opwinding van een strenge vorst. Het kraakte onder je voeten wanneer je naar school liep, en als het hard genoeg vroor, lagen de sloten en vijvers dicht met een dikke ijsvloer. Dat was het moment waarop de schaatsen uit de kast werden gehaald. Met rode wangen van de kou draaiden we rondjes op het ijs, soms wankel, maar altijd met een grote glimlach en ook tot diep in de avond. 

En de sneeuw ! Sneeuwballengevechten die eindeloos leken te duren, glijbanen maken waar je met grote snelheid over heen gleed,  sneeuwpoppen met een wortel als neus maken en sleeën als een soort "kamikaze piloot" van de hoogste heuvels. Teveel om op te noemen wat we zoal deden in de sneeuw. Het maakte niet uit hoe nat je kleren waren of hoe vaak je viel; de pret won het altijd van de kou. 

Misschien zijn de winters nu minder streng, of hebben we er simpelweg minder tijd voor om ze echt te beleven. Maar de herinneringen aan de winters van vroeger blijven in ons geheugen gegrift staan en voor altijd iets dierbaars. Ze brengen ons terug naar een eenvoudiger tijd, waarin de kou ons verbond en kleine dingen, zoals een slee of een schaatstocht, genoeg waren om ons dagenlang gelukkig te maken.

Misschien valt er dit jaar toch nog een pak sneeuw. En wie weet: mocht het ook nog streng gaan vriezen, haal dan nog eens die oude schaatsen uit het vet, of maak een mooie sneeuwpop, gewoon om te voelen hoe het vroeger was. Want de magie van die ouderwetse winters, die zit nog steeds in ons.

Quote: Een ouderwets strenge winter laat mij werkelijk ijskoud !!

Blue Monday, de vreselijkste dag van het jaar !!

Het is maandag weer zover: Blue Monday, de dag waarop zelfs je koffieapparaat lijkt te huilen. De derde maandag in januari  eist traditioneel zijn tol. Als voorbeeld, je goede voornemens, nou ja daar is waarschijnlijk nog geen hout van terecht gekomen. 

En kijk ook eens naar je spaarrekening. Na die dure feestdagen is hier een behoorlijke aanslag op gedaan doordat je voor een fortuin kerstcadeautjes hebt gekocht. Je krijgt spontaan enorme huilbuien als je naar die leeg geplukte rekening kijkt. 

En dan de weersvoorspelling.  Nou daar wordt je dus ook niet veel vrolijker van. Het weerbericht voor maandag vertelt je dat het een grijze dag wordt met een kans van bijna 100% op zelfmedelijden. Blue Monday, de dag waarop zelfs je hond of kat zich verstopt in zijn mand, omdat die dramatische blik van je verraad dat je met de eerste de beste voorbijganger een gigantische ruzie zou kunnen krijgen.

Maar wat is dat Blue Monday eigenlijk ? Het is een in 2005 bedachte marketingstunt van een Engelse psycholoog. Het is niet echt bedoeld om ons extra somber te maken. Nee, er is totaal geen wetenschappelijke onderbouwing hiervoor, maar vast staat wel dat heel veel mensen na drie weken in het nieuwe jaar zich deprimerend voelen vanwege het inderdaad mislukken van die goede voornemens, dat de vakantie nog heel ver weg lijkt,  terwijl het koud, mistig en nat buiten is. Reden genoeg dus om niet lekker in je vel te zitten. 

Blue Monday is voor de mensen die nog dagelijks moeten werken het meest dramatisch. Laat ik jullie als voorbeeld meenemen op welke wijze die Blue Monday voor een willekeurig iemand zou kunnen verlopen. Het begint al bij het opstaan. De wekker gaat, en je ziel doet net alsof hij nog in winterslaap is. Je strompelt naar de badkamer en ziet een gezicht dat een kruising lijkt tussen een panda (die wallen !) en een slecht geslapen hamster. Geen wonder dus dat zelfs je spiegel zich schaamt.

Op het werk is het niet veel beter. Iedereen sjokt een beetje doelloos rond als zombies, behalve die ene collega die altijd te opgewekt is. “We moeten gewoon positief blijven” roept hij, terwijl jij overweegt hem met je nietmachine te bekogelen. En dan die saaie eindeloze vergaderingen waarbij je totaal ongeïnteresseerd een belangrijk overleg moet bijwonen. Tijdens dat overleg zit je stiekem op je smartphone naar oude vakantiefoto’s van vorige zomer te kijken en berichten te lezen op de social media kanalen.

Maar ook sociale media helpen niet echt. Bergen aan influencers met berichten als: “Blue Monday ? Zet een gezellig gezicht op vandaag” Ja, natuurlijk, makkelijk gezegd. Misschien met een filtertje dat mijn gezicht in een regenboog verandert, lijkt alles inderdaad beter. Als plotseling de voorzitter van het overleg een beetje te hard mijn naam roept, kom ik weer tot mijn positieven en brengt dat me weer terug naar de realiteit. En dan vervolgens, halverwege de dag, gebeurt er iets bijzonders. Iemand op je werk vertelt een slechte grap (meestal die opgewekte collega), en tot je verbazing begin je te lachen.. Niet omdat het zo grappig is, maar meer omdat je tot besef bent gekomen dat dat Blue Monday gedoe belachelijk is dat het bijna een therapeutische werking heeft gekregen.

Misschien is dat het geheim van Blue Monday: niet proberen het te negeren, maar volop erin duiken als een Nieuwjaars duik in ijskoud water. Dus voor alle Blue Monday haters: zet een playlist van guilty pleasures op en pak een lekker drankje om heerlijk te ontspannen.

Want eerlijk ? Als we Blue Monday overleven, kunnen we alles aan. Zelfs de vrijdagmiddagborrels met die ene te grappige collega. 

Quote: Laat een simpele dag van de week, geen macht krijgen over je geluk. Fijne Blue Monday !!

Gehannes in de telefooncel !!

We blijven met deze blog (op speciaal verzoek van één van de trouwe lezers) nog even bij het verleden. Er was zoals iedereen weet, een tijd dat bellen niet betekende dat je simpelweg je smartphone uit je zak haalde en op een scherm tikte. Nee, jaren geleden stond communicatie met de buitenwereld gelijk aan een avontuurlijke zoektocht naar een telefooncel. Voor wie het zich niet meer herinnert: dat waren die glazen of metalen hokjes met een echte hoorn, een draaischijf of toetsen, en een karakteristieke geur van metaal en… nou ja, alle andere luchtjes die je in de wereld daarbuiten kan voorstellen.

Even een sprekend voorbeeld vanuit die "goeie oude tijd" : stel je loopt door de stromende regen, je bent inmiddels doorwaternat tot aan je kruis en wilt zo snel mogelijk naar de warmte van je huis. Maar plots: daar staat hij dan: de telefooncel, het is op dat moment je enige redding. Binnenin kan je gelukkig schuilen tegen de alsmaar neerkletterende regen. En als je binnen ben dan aanschouw je een wonder der techniek van die tijd: een grijze telefoon met een hoorn zo zwaar dat je er biceps van krijgt waar menig gewichtheffer jaloers op zou zijn. Maar voordat je iemand thuis kan  bellen om je te komen ophalen, dan moest je eerst een behoorlijke strijd leveren.

Allereerst: de deur. Een deur zo zwaar als de kluis van de Nederlandse bank. Dus je moest er met je volle gewicht tegenaan beuken. Eenmaal binnen in die telefooncel werd je begroet door de geur van nat karton, een vaag aroma van tabak en de mysterieuze aanwezigheid van wat verdwaalde frietjes.

Dan kwam de volgende grote uitdaging: het telefoonsysteem. Je pakte een muntje van een kwartje tevoorschijn, deed een schietgebedje en duwde het in de gleuf. "Boing", succes, het kwartje was zonder hapering in het apparaat gevallen. Maar vaak genoeg kwam er een onheilspellend "kling-kling" en rolde je kwartje meteen terug naar buiten, alsof de telefoon zei: "De ballen, probeer het maar opnieuw, schat."

En had je dan eindelijk verbinding, dan moest je jezelf verstaanbaar maken over een krakende lijn vol statische ruis en een echo die je deed twijfelen of je met je moeder of met een spook praatte. En dan de privacy ! Terwijl jij je hart uitstortte over dat baggerweer, en zo snel als mogelijk naar huis wilde, drukte de volgende beller z’n gezicht tegen de beslagen ramen en gebaarde wild naar z’n horloge aan zijn pols. Of je maar een beetje haast wilde maken met dat getelefoneer van je, pff, tja, zo ging dat in die jaren.

En wat dacht je van het gedoe met de telefoonboeken ? Die loodzware ondingen die aan een ketting vastzaten, en als ze al niet gesloopt waren, vol gekrabbeld waren door mensen die hun eigen naam in het telefoonboek hadden omcirkeld, vermoedelijk om te bewijzen dat ze bestonden.

En dan die spanning.  Zou je genoeg kleingeld hebben om het gesprek af te maken ? Soms hoorde je het vervelende piepje dat aankondigde dat je gesprek elk moment kon worden afgebroken. Je zocht dan haastig door je zakken voor die laatste gulden of kwartje. Een telefoongesprek werd zo ineens een strategisch spel, waarin elke seconde telde.

Maar een telefooncel was niet alleen functioneel; het was ook een soort tijdcapsule. Graffiti, liefdesverklaringen en mysterieuze berichten sierden vaak de binnenkant van de deur of ramen. “Voor een goed gesprek, bel Jenny” of “Henk was hier - 1976” . Het bracht een glimlach op je gezicht en het maakte je nieuwsgierig naar de verhalen van vreemden die hier achter schuil gingen.

Tegenwoordig lijkt het onvoorstelbaar dat we met zulke dingen ons dagelijks leven regelden. Maar misschien is dat juist wat het zo grappig maakt. Die telefooncellen waren niet alleen communicatiemiddelen; ze waren de theaters van alledaagse tragikomedies. Dus ja, lang leve de smartphone, maar soms verlang ik stiekem terug naar dat gepruts in de regen. Want eerlijk is eerlijk: wat is het leven zonder een beetje hopeloos gehannes ?

Quote: De telefoon is het beste middel om iemand aan het lijntje te houden !!

Fluiten naar vrouwen: Dat is passé !!

 

Met mijn vorige blog die ging over de jaren 60, gaat deze blog over een onderwerp wat in vroeger jaren als onschuldig werd gezien en waaraan men zich nauwelijks stoorde. Het nafluiten van vrouwen.

Inmiddels leven we al een poosje in een maatschappij waarin de overheid met allerlei maatregelen tracht om zo beetje alles op het gebied van zeden, normen, waarden en gezondheid in het gedrag van mensen te beïnvloeden of te veranderen. 

Zo ook bij dit actuele thema, wat dus een sprekend voorbeeld is van de huidige tijdgeest. Al langere tijd wordt veel aandacht gevestigd op het uitbannen van allerlei vormen van grensoverschrijdend gedrag of iets wat daar naar neigt. Ben ik op zich wel voorstander van, maar je bemerkt ook dat de overheid in sommige gevallen een beetje te ver doorschiet met hun maatregelen.

Inmiddels heeft zo'n clubje "wijze broeders en zusters", die onze overheid vormen, het op enig moment verboden om in het openbaar te fluiten naar vrouwen. Er was een tijd, en dat is nog niet eens zo gek lang geleden, dat mannen dachten dat fluiten naar vrouwen als compliment door hen zou worden opgevat. Zeg maar, een soort primitief applaus, maar dan om lucht door je lippen te blazen. Men liep buiten en als men een mooie of aantrekkelijke vrouw zag, hup: ff naar haar fluiten.

In mijn jongere jaren heb ik dat natuurlijk ook wel gedaan. In die periode , ik praat nu over meer dan 50 jaar geleden, keek hier eigenlijk niemand van op en werd dit ook niet door vrouwen als vervelend of, zoals nu, als een vorm van grensoverschrijdend gedrag gezien. Maar de vraag is en was, wat dachten die mannen met hun gefluit te bereiken ?

Ik heb geen flauw idee. Misschien een staande ovatie van de dames ? Maar laten we eerlijk zijn, heel soms kreeg men een glimlach terug (ik uiteraard altijd), maar in de meeste gevallen was de enige reactie meestal een geïrriteerde blik of in het ergste geval werden de fluiters compleet genegeerd. 

Onze maatschappij is de laatste jaren op heel veel terreinen veranderd. Of dit nu allemaal ten goede is laat ik gemakshalve in het midden. In ieder geval leven we nu in 2025 en heeft onze overheid dus bepaald dat dit nafluiten niet meer is toegestaan. Ergo, fluiten naar vrouwen is passé, het is verboden terrein. En hoewel dit in vroeger tijden niet als storend of intimiderend werd beschouwd, heb ik hier wel enig gevoel bij. Maar niet iedereen denkt er zo over. Voor sommige mannen voelt het alsof ze hun laatste stukje "ouderwets mannengedrag" zijn kwijtgeraakt. "Wat mag nog wel", hoor je ze zuchten.

Het is trouwens best grappig om te bedenken hoe absurd dat gefluit naar vrouwen eigenlijk is. Wat is het plan erachter ? Denk je dat ze spontaan stopt, haar telefoonnummer op een briefje schrijft en je bedankend wegwuift ? Of dat ze zich omdraait en zegt: "Nou met die perfecte fluittoon van jou heb je me echt overtuigd", waarbij ze van alle emotie bijna in katzwijm valt 

Daarnaast, laten we eerlijk zijn, de meeste fluiters hebben niet eens een fluit waarmee je indruk maakt. Het klinkt eerder als een schele kanarie met een verkoudheid dan als een onweerstaanbare Casanova waar vrouwen massaal voor vallen. En als het doel was om charmant te zijn, dan heeft die missie een Titanic-achtige afloop, waarvan we allemaal weten hoe dramatisch dat eindigt.

Maar nu we officieel afscheid hebben moeten nemen van het fluiten, wat gaan we dan doen ? Moeten mannen nu echt leren praten en complimenten geven die niet klinken als een "boer die kiespijn heeft". Het lijkt een zware opgave voor sommigen, maar geloof me, vrouwen hebben liever een oprechte opmerking dan een fluitconcert. En als het dan vergezelt wordt van een prachtige glimlach, nou simpel toch, dat doet het altijd beter dan "tweet, tweet".

Dus ja, geen fluiten meer. Een stukje straatcultuur dat verdwijnt, samen met heel veel andere oude traditionele gewoonten. Maar misschien is dat maar goed ook. Want wie weet: misschien leren we nu écht met elkaar te communiceren. Of op zijn minst, met een beetje waardigheid de straat oversteken zonder random deuntjes naar vrouwelijke voorbijgangers te blazen.

En voor de mannen die zich toch geroepen voelen om iets te doen: probeer eens te glimlachen. En als dat niet lukt ? Ach, er is altijd nog de mogelijkheid om met modeltreinen te gaan spelen. Dan kan je tenminste zonder problemen op je stations fluitje blazen !

Quote: Vrouwen zijn net als vlinders: mooi en moeilijk te vangen !!

De jaren 60, Tijden veranderen !!

We gaan in deze blog eens even flink terug in de tijd naar de jaren 60 van de vorige eeuw. Voor mijn leeftijdsgenoten wellicht een feest der herkenning met dierbare herinneringen. Voor de veel jongere lezers misschien wel aardig om te lezen wat er in die tijd zoal gebeurde. 

Het was  de tijd van de minirokjes, broeken met wijde pijpen en Beatlemania. Iedere zaterdag zat je met je cassetterecorder en microfoontje in de aanslag om naast een portable radio je favoriete muziek nummers van de Nederlandse top 40 op te nemen. Dat tijdrovende gehannes was feitelijk de primitieve voorloper van het huidige downloaden van muziek en films. 

Het was ook de tijd waarin je zwart/wit tv slechts twee zenders had, en ja de afstandsbediening bestond toen ook nog niet, dus je moest opstaan om van kanaal te wisselen ! Overigens werd de eerste kleuren tv pas in 1968 geïntroduceerd. Die tv's waren enorm groot en zwaar en draaiden op gloeilampen, in plaats van de platte LED televisies van nu. 

In de jaren ’60 hadden de jongeren rebellie als hobby. Je liet je haar groeien en droeg een spijkerbroek vol met gaten, wat als ongepast werd beschouwd. Tegenwoordig hebben we mensen die honderden euro’s betalen voor een spijkerbroek met meer gaten dan stof. Het lijkt erop dat we niet veranderen maar gewoon evolueren naar rare keuzes. We luisterden naar muziek waar je ouders migraine van kregen. De hardrock muziek werd zo beetje in die periode heel populair met bands als Deep Purple, Led Zeppelin, Black Sabbath en nog vele andere heavy metal en rock bands.

Dan is er de bijzondere mode. In de jaren ’60 had je de "Flower Power" beweging waarbij kleding gedragen werd die bestond uit een veelvoud van kleuren en stijlen. De jongeren die dit droegen werden hippies genoemd en veel van hen gebruikten toen al allerlei geest verrijkende middelen, wat vandaag de dag onder het soft drugs gebruik zou vallen.  

Wat eten betreft, in de jaren ’60 at je boerenkool en een gehaktbal. Dat was het. Tegenwoordig bestel je een "veganistische boerenkool-quinoa bowl met een vleugje yuzu-schuim" en maak je eerst een foto voor Instagram voordat je überhaupt een hap neemt.

En de technologie ! In de jaren ’60 was een telefoon iets waarmee je iemand belde. Punt. Nu is het een apparaat waarmee je video’s maakt, bankzaken regelt, en ja, af en toe zelfs nog belt, maar meestal gebeurd dat per ongeluk.

Maar wat is er nu echt veranderd ? Heel veel uiteraard, maar één ding is tijdloos, namelijk het ultieme verlangen wat iedereen wel zal herkennen. Of je nu een Beatles-kapsel had in de jaren ’60 of een glitterfilter op je selfies gebruikt in 2025, het draait allemaal om datzelfde gevoel: verbinding zoeken en erbij horen !

Dus terwijl we lachen om de verschillen, is er één ding dat blijft: we blijven allemaal een beetje gek, alleen op verschillende manieren !!

Quote: De jaren 60, nostalgie en herinneringen die het koesteren waard zijn !!

De Hoofdprijs gewonnen !!

Stel je eventjes voor:  het is een doodgewone donderdagochtend, net na de jaarwisseling. Ik zit in een joggingbroek, ongeschoren op de bank, met een half opgegeten tosti en een kop koffie die al drie keer is opgewarmd. De bel gaat, ik loop een beetje half versuft naar de deur en doe  open.  Dan: een camera, een presentator met een overdreven brede glimlach en met een gigantische gouden envelop verschijnt voor mijn deur.  Ik ben perplex en het enige wat ik kan uitbrengen is:  “Ik heb mijn belastingaanslag toch wel betaald ?”

Zonder zich fatsoenlijk voor te stellen, begint die presentator heel enthousiast te praten over mijn postcode en zegt het woord “winnaar”, terwijl ik mezelf inwendig vervloek omdat ik ook nog niet gedoucht heb. Maar dan hoor ik het en dringt het tot mij door: “U bent miljonair geworden in de Postcode Loterij !”, roept die overdreven geschminkte presentator met een hagelwit gebit wat niet zou misstaan in een reclame filmpje van de "Prodent".

Mijn eerste reactie ? “Is dit een grap ? Waar zijn de verborgen camera’s ?” Maar nee hoor, het is echt. Ik ben officieel miljonair geworden. Ik sta te beven op mijn benen en er gaat van alles door mijn hoofd. Wat doe je als je ineens een miljoen rijker bent ? Precies, de paniek slaat toe. Want hoe moet ik in hemelsnaam zoveel geld uitgeven ? Ik bedoel, er is maar een beperkte hoeveelheid voedsel of kleding dat een mens kan kopen.

De dagen daarna waren pure chaos. Mijn buurvrouw stond plotseling met een zelf gebakken appeltaart op de stoep. Dat mens heeft nog nooit een appeltaart gebakken omdat ze geen oven heeft en dus geen enkel idee heeft hoe ze dat zou moeten doen. Een verre nicht, die ik zo beetje voor het laatst op mijn vijfde verjaardag heb gezien, belde om te vragen hoe het met me ging.  Het moest toch niet gekker worden en oh ja, voegde ze er aan toe: "mocht ik  ooit willen gaan investeren, dan had zij wel een idee om een veganistische hondenkapsalon te starten”.  

Ik werd plotsklaps overspoeld met appjes van mensen die ik al jaren niet had gesproken. Een oude schoolvriend  uit Canada stelde voor om samen een kaasfabriek te beginnen. En een oude buurman dacht dat ik wel een aandeel wilde in zijn uitvinding: een volautomatische suikerklontjesmachine. Ik moest lachen, maar diep van binnen voelde ik me net een wandelende pinautomaat.

En als je dan een klein beetje van de schrik bekomen ben, dient zich een volgend dilemma aan: blijf ik in mijn oude huis wonen of verhuizen we naar een villa ? Maar laten we eerlijk zijn, ik ga helemaal nergens heen. Waar vind ik anders een buur die altijd mijn vuilnisbakken buiten zet als ik het vergeet ?

Uiteindelijk schoot ik badend in het zweet wakker. Ik lag nog steeds naast vrouwlief in bed, terwijl je het beddengoed kon uitwringen van al dat gezweet.  En terwijl ik weer een beetje tot mezelf kwam, besefte ik dat er helemaal geen presentator met camera en envelop voor de deur heeft gestaan. Ik werd simpelweg wakker uit een blijkbaar nogal heftige en slechte droom.

Nadat ik was opgestaan, heerlijk gedoucht en lekker fris en fruitig samen met mijn vrouwtje aan het ontbijt zat, kwam ook de realiteit van alle dag weer terug. Had ik de pech dat het maar een slechte droom was, of had dit een diepere betekenis ? Wat het ook was, voor mij was één ding wel weer duidelijk geworden. Iets wat ik al lang wist werd in deze droom bevestigd. 

Rijkdom heb je namelijk nooit alleen. Ik heb het een beetje overdreven en uitvergroot geschreven, maar het is een waarheid als een koe ! Ervaring heeft namelijk uitgewezen, dat wanneer je omgeving er lucht van krijgt dat je plotsklaps heel rijk geworden bent, dan dienen  de "zogenaamde vrienden" zich in bosjes van 10 aan ! 

Ik ontken zeker niet dat geld gemakkelijk is om leuke dingen mee te doen, maar het is echt niet zaligmakend. De belangrijkste rijkdom die je je kan wensen is een fijn gezin en familie en uiteraard wat onbetaalbaar is , een goede gezondheid. Sta hier eens bij stil als je in een opwelling heel gefrustreerd roept, dat je die kl.... hoofdprijs van de postcode loterij weer niet hebt gewonnen !!

Quote: Je bent pas rijk als je iets bezit wat je niet kan kopen !!!

Een nieuw begin: Het avontuur van 2025 !!

Het nieuwe jaar is begonnen ! Uiteraard begin ik in deze blog om iedereen gezondheid, geluk en voorspoed voor 2025 toe te wensen. Probeer er samen met je dierbaren een geweldig jaar van te maken !! 

2025 voelt als een frisse bladzijde in een boek vol mogelijkheden. De feestdagen liggen inmiddels achter ons, en in de eerste dagen van januari wordt het "normale leven" weer zo zoetjes aan opgepakt. De kerstboom wordt afgetuigd en alle kerstversierselen worden weer opgeborgen tot de volgende Kerstperiode. Langzaam aan komen we weer in ons oude vertrouwde ritme".

De lucht lijkt frisser, de temperaturen dalen gestaag en de dagen beginnen weer langzaam te lengen. Voor velen van ons is januari ook de maand van goede voornemens. Misschien ben jij begonnen met sporten, gezonder eten of laat je deze maand de alcohol staan en je doet voor het eerst eens mee met "Dry January" . Wat het ook is, je bepaald het allemaal zelf, dus doe wat je prettig vindt en goed lijkt. 

Voor mij voelt het nieuwe jaar als een kans om te herontdekken wat ik echt belangrijk vindt en of ik nog nieuwe of spannende dingen wil gaan ondernemen. Ik ben er nog niet uit, maar ik heb best nog wel wat ideeën hoe ik met al die vrije tijd kan omgaan waarvan ik de antwoorden dus nog niet heb gevonden. Misschien kom ik wel tot de conclusie als ik alles overzien heb, dat mijn huidige levensritme met voldoende leuke hobby's ook wel goed is. We zullen zien, er is geen haast bij, dus ik haal dan maar een oud gezegde aan: "komt tijd, komt raad".

Zoals ik in mijn laatste blog schreef, was het afgelopen jaar voor mij een avontuur waarin ik echt heb moeten wennen aan een leven zonder werk. Maar inmiddels ben ik volledig gewend en een volwaardig pensionado geworden. Ik heb het afgelopen jaar geleerd dat niets moet, maar dat alles kan. Er bestaat daarom bij mij geen enkele druk meer om in deze hectische maatschappij te moeten presteren. Dat voelt best goed aan !! Het nieuwe jaar 2025 staat voor mij dan ook in het teken van lekker genieten en op mijn gemak bekijken welke uitdagingen waar ik misschien warm voor loop, nog op mijn pad komt.

Maar van alle dingen die je kan bedenken, is het meest belangrijkst van alles het hebben van een goede gezondheid. Helaas zijn wij het afgelopen jaar in de familie geconfronteerd met twee dierbaren die niet het geluk hadden om gezond te blijven en hier dagelijks de wrange vruchten van plukken. Het mag duidelijk zijn dat ik het dan niet over een simpel griepje heb. Dit doet pijn en je hebt hier verdriet van. Binnen ons gezin staan we er ook dagelijks bij stil, we (en in het bijzonder mijn vrouw en dochter) proberen te helpen waar het kan en het doet je eens te meer beseffen dat je blij mag zijn om gezond te zijn !    

Tenslotte, laten we 2025 omarmen met een positief gevoel, in de wetenschap dat we niet perfect hoeven te zijn, maar wel oprecht, eerlijk en met liefde voor iedereen die je dierbaar is !  Ook het nieuwe jaar zal weer voldoende mogelijkheden bieden om je dromen te doen verwezenlijken.

Dus, hier is mijn toast op 2025: een jaar vol nieuwe kansen, onverwachte avonturen en momenten die we voor altijd zullen koesteren. 

Op een prachtig begin en een gelukkig en gezond jaar !!

Quote: Leer van gisteren, leef voor vandaag en hoop voor morgen !!