Die oude vertrouwde schillenboer !!

De tijd vliegt voorbij. Soms als ik even niets te doen heb, denk ik terug aan de tijd dat ik nog een heel jong mannetje was. Herinneringen uit die periode komen dan boven drijven. 

Misschien herkennen de ouderen onder ons dat ook wel en mijmer je ook wel eens terug naar je kindertijd. Wel, hoe het kwam weet ik niet. Maar tijdens één van die terugdenk momentjes, kwam ineens het beeld bij mij op van die oude vertrouwde schillenboer. Kinderen van tegenwoordig weten van toeten noch blazen als ik het heb over de schillenboer. 

Maar in de jaren 60? De schillenboer was de ongekroonde koning van de straat. De man die met een paard en wagen of gammele bakfiets door de wijk tufte. Die schillenwagen had een mysterieuze geur van oud fruit en aardappelschillen, wat een ontzettend vreselijke lucht opleverde die je mijlenver al de meest weerzinwekkende geurprikkels in je neus gaf. En de schillenboer zelf, ongelofelijk, hij had een stem als een megafoon en was in de wijde omgeving te horen dat hij er aan kwam met zijn schillenkar. 

Iedere dinsdag en vrijdag wist je hoe laat het was: “SCHILLENBOEEEEER!” galmde het door de straten. Kinderen holden naar buiten om de schillenboer te helpen en  het paard te aaien en moeders kwamen met die oude vertrouwde zinken emmer uit de keuken om hun, wat nu heet, GFT afval aan de schillenboer te geven. De schillenboer was niet alleen afvalophaler, hij deed aan straattheater, buurtpraat, en in zekere zin was hij al een biologisch voorvechter van afvalscheiding.

Wat haalde hij op? Nou, alles wat je tegenwoordig in een hippe compostbak gooit: aardappelschillen, groenteafval, appelklokhuizen, en af en toe een halve kool die het net niet gehaald had. En dat ging dan allemaal in die houten kar, waar al minstens vier soorten schimmel nieuwe ecosystemen waren begonnen.

Maar het mooiste was natuurlijk z’n paard. Die wist de route beter dan de schillenboer zelf. Je hoefde maar één keer “Ho!” te zeggen en het beest stopte precies bij dat ene huis waar altijd net te laat een emmer werd aangereikt, met een kind erachteraan dat riep: “Mama zei dat het nog net kon!”

En dan die geur. Een walm van gistend fruit, natte krant en prei van vorige week. De schillenboer rook je al voordat je hem zag. Maar vreemd genoeg hoorde het erbij. Net zoals de bromtol, de kolenkit, en de geur van gekookte spruitjes in de gang.

Het zijn inmiddels vervlogen tijden. Tegenwoordig wordt huisvuil en GFT afval op heel andere wijze opgehaald. Natuurlijk is die voortuitgang logisch en  prima, maar soms, heel soms denk ik toch terug naar de tijd dat je uitkeek naar de komst van die schillenboer met zijn paard en stinkende kar !!

Quote: Waarom afval produceren, het wordt toch weggegooid !!

Stijldansen bij De Klerk !!

Voor de wat oudere lezers is deze blog misschien een "feest van herkenning". Want wie in de jaren ’70 in Rotterdam op zoek was naar een elegante maar vooral ook leuke avond uit, kwam al snel terecht bij dansschool De Klerk. 

Deze meer dan legendarische dansschool, gevestigd in een statig pand aan het Katshoek in het hart van de stad, was dé plek waar jong en oud samenkwamen om de dansvloer onveilig te maken. 

Hier draaide alles om stijl, klasse en een vleugje glamour. Leren dansen was zeker in die tijd iets wat zo beetje standaard tot de opvoeding van jongeren behoorde. Het zijn vervlogen tijden. De jeugd van nu, een enkele uitzondering daargelaten, houdt zich tegenwoordig met heel andere dingen bezig.

Bij binnenkomst bij De Klerk werd je direct omarmd door een warme sfeer. De geur van boenwas vermengde zich met de subtiele geur van parfum, terwijl de spiegelwanden en kristallen kroonluchters de ruimte een chic tintje gaven. Het geluid van schuifelende schoenen op de parketvloer mengde zich met de melodieën van klassieke walsen, levendige quicksteps en natuurlijk de onweerstaanbare cha-cha-cha.

Voor velen en ook voor mij, was een bezoek aan De Klerk een hoogtepunt van de week. Je leerde er niet alleen danspassen, maar ook de etiquette die bij stijldansen hoorde. De heren verschenen keurig in pak, uiteraard met de verplichte stropdas, terwijl de dames in hun mooiste jurk de vloer op gingen. Het draaide om gratie en precisie, maar vooral ook om plezier.

De dansleraren van De Klerk waren ware meesters in hun vak. Die robuuste, kale en uitgerust met een zware basstem meneer De Klerk heeft jarenlang samen met zijn dansleraren menige puber de eerste danspasjes bijgebracht. Zij hebben een mix van geduld en charisma op weten te brengen en wisten zelfs de meest houterige beginners om te toveren tot zelfverzekerde dansers, die in de muziekfilm "Saterday Night Fever" niet hadden misstaan. Tijdens de lessen werd er natuurlijk vaak gelachen. Een verkeerde pas of een komische draai leidde regelmatig tot hilariteit. Maar tegen het einde van het seizoen stond iedereen trots en zelfverzekerd op de dansvloer tijdens de jaarlijkse Medal Test.

De zaterdagavondfeesten en het vrij dansen op de zondag waren andere hoogtepunten. Onder de fonkelende discolampen kwamen de jaren ’70 echt tot leven. Hoewel stijldansen de basis vormde, was het uiteraard ook de bedoeling om te chillen en gezien te worden. Je zorgde dat je kleding er piekfijn uitzag, lekker luchtje op en je haar goed verzorgd was, waardoor er heel veel relaties op die manier op die o zo bekende dansvloer zijn begonnen.  Het waren mooie tijden die waarschijnlijk bij velen van jullie in je herinnering gegrift zal staan.

Quote: Elke vorm van dansen is beter dan helemaal niet dansen !!

25 jaar na het Millennium !!

Het is inmiddels 2025. Vijfentwintig jaar geleden stonden we massaal op pleinen, proostend met champagne, vol verwachting over het nieuwe millennium. Sommigen vreesden voor computerstoringen, waardoor het dagelijks leven compleet ontregeld zou worden, het fameuze millenniumprobleem. 

Ik weet nog dat ik er ook niet echt gerust op was. Anderen zagen het vooral als een nieuw begin. Maar wie had toen, 25 jaar geleden, kunnen voorspellen hoe ontzettend veel er zou veranderen in een kwart eeuw?

Even terug in de tijd. Het jaar 2000: je belde nog gewoon met een Nokia 3310, sms’jes kosten geld, en als je iets wilde opzoeken, trok je een encyclopedie uit de kast. Internet was zo traag als een schildpad en je logde in via piepende modems. Google was nog maar net begonnen en van sociale media hadden we nog nooit gehoord. En nu? We praten tegen apparaten, scrollen door eindeloze feeds en vinden binnen drie seconden een antwoord op zelfs de gekste vragen. Inmiddels heeft ChatGPT ook haar intrede gedaan, dus we hoeven zelfs al niet meer na te denken. Computers en algoritmes regelen zo beetje alles voor je.

Maar niet alleen technologie heeft een enorm sprint getrokken. We eten anders (denk even aan mijn vorige blog over Sushi), reizen bewuster, werken flexibeler en praten openlijk over dingen die vroeger taboe waren. Wie had gedacht dat thuiswerken in je joggingbroek ooit normaal zou worden? Of dat vergaderen via een scherm, met een wazige achtergrond van een tropisch strand, dagelijkse kost zou zijn?

Toch is niet alles onherkenbaar veranderd. De geur van versgebakken brood blijft onweerstaanbaar. De liefde voor muziek, of die nu van het oude vertrouwde vinyl, Spotify of TikTok komt, verbindt nog steeds generaties. En vriendschap, familie, een goed gesprek en een oprechte lach blijven gelukkig tijdloos.

Wat misschien nog wel het meest opvalt als je terugkijkt: hoe snel het allemaal is gegaan. Kinderen die in 2000 geboren zijn, hebben nu zelf kinderen. Technologie waar we destijds over fantaseerden zoals spraak gestuurde assistenten, elektrische auto’s, AI. Het is vandaag de dag realiteit. En wij? Wij zijn mee gegroeid. Misschien niet altijd even soepel, soms mopperend op “al dat digitale gedoe”, maar we hebben ons toch behoorlijk goed aangepast.

25 jaar na het millennium is de wereld onherkenbaar en herkenbaar tegelijk. We leven in een tijd waarin verandering de enige constante is, maar waarin de essentie van mens zijn overeind blijft.

Dus proost op toen, op nu, en op wat er nog komen gaat. Want als de afgelopen 25 jaar iets hebben bewezen, dan is het dit: de toekomst blijft verrassen. Altijd !!

Quote: Het millennium, begin van een nieuw tijdperk vol veranderingen en uitdagingen !!

Sushi, een ware rage !!

Sushi. Ja, dat zijn die  kleine kunstwerkjes van rijst, vis en zeewier die ooit als exotisch werden gezien, maar nu bijna net zo normaal zijn als een broodje kaas. In de afgelopen tien jaar is sushi van een nichegerecht uitgegroeid tot een ware hype. Je treft bijna op elke hoek van de straat wel een Sushi-bar of all you can eat restaurant aan en bezorgdiensten schieten als paddenstoelen uit de grond. 

Mijn vrouw en dochter zijn er inmiddels immens verslaafd aan en zijn zo beetje veranderd in een Geisha die in de traditionele diamant zit houding enorm kunnen genieten van al die Japanse lekkernijtjes.  Maar wat maakt sushi nou zó onweerstaanbaar populair?

Allereerst het oog wil ook wat. Sushi is misschien wel het meest Instagramwaardige eten ooit. De kleuren, de vormen, de elegantie. Elke rol ziet eruit alsof een kunstenaar er met liefde aan heeft gewerkt. Of het nu gaat om een klassieke maki, een artistieke tempura roll of een explosieve poké bowl: sushi is een feestje op je bord en dat maakt je nog hongeriger.

Maar eerlijk is eerlijk, het gaat niet alleen om het uiterlijk. Sushi biedt een unieke eetervaring. Het is licht, verfijnd en zit boordevol smaak. Je kunt eindeloos combineren: rauwe zalm met avocado, tonijn met pittige mayo, komkommer met sesam. Zelfs voor wie geen fan is van rauwe vis, is er volop keuze met vega-rollen of warme gerechten zoals gefrituurde pittige kip of heerlijk bereide biefstukblokjes. Voor iedereen wat wils dus.

Ook speelt gemak een rol. In onze snelle levensstijl is sushi de ideale oplossing. Je hoeft niet uren in de keuken te staan, want je bestelt gewoon een box vol variatie. Eten met stokjes geeft het nog net dat extra exotische tintje waardoor het voelt alsof je even op vakantie bent in Tokyo, zonder dat je het vliegtuig heb hoeven te pakken.

En dan is er nog de sociale kant van sushi. Sushi eet je zelden alleen. Of het nu tijdens een avondje uit is, op een feestje of gewoon thuis op de bank met je gezin of vrienden, het draait altijd om delen. Een schaal vol rollen nodigt uit tot gezelligheid, een leuk gesprek en gegrinnik over wie nu eigenlijk het beste met stokjes kan eten.

De populariteit van sushi zegt ook iets over hoe avontuurlijker we zijn geworden met eten. Waar vroeger ‘rauwe vis’ bij velen een wenkbrauw deed fronsen, zijn we nu nieuwsgieriger, opener en bereid om nieuwe smaken te proberen. Sushi past perfect in de huidige trend.

Kortom: sushi is meer dan eten. Het is beleving, gemak, schoonheid en een smakelijk excuus om samen te genieten. En zeg nou zelf: wie kan er nou nee zeggen tegen zo’n perfect gerolde, fris smakende hap geluk?

Quote: Ik ben niet verslaafd aan Sushi, we hebben gewoon een vaste relatie !!