De avond voor de grote dag kwam ze maar niet in slaap. Ze lag de hele tijd in zich zelf te oefenen met het zeggen van het woordje Bingo. Dan weer hard, dan wat zachter, maar de hele tijd hoorde ik: Bingo, Bingo, ik kreeg er bijna zelfmoordneigingen van. Want stel je voor dat ze schoor zou zijn of in de spanning van het spel niet meer zou weten wat ze moest roepen als ze een volle kaart zou hebben. Nee, vrouwlief nam het uiterst serieus op en was dus al dagen in training voor die marathonbingo.
De grote dag was eindelijk daar, heerlijk de hele dag bingoën en natuurlijk de godganselijk dag ook lekker beppen en lachen met al haar bingo vriendinnen ! Enfin, ze stond s'ochtends al vroeg op en nog voordat het licht begon te worden was ze al helemaal gesoigneerd, haar in de krul, lippen gestift en een tas vol viltstiften en glitterpennen aan haar zijde en niet te vergeten die tas vol met allerlei lekkernijen. De spanning was voelbaar, maar het kon niet meer mis gaan, ze was er helemaal klaar voor. En ik, de thuisblijvende man, ik bleef achter in een verlaten huis, maar natuurlijk niet zonder dat vrouwlief mij een berg aan opdrachten had gegeven. Je zou je eens gaan vervelen als man alleen zal ze gedacht hebben, pff !!
Nou, daar zit ik dan moederziel alleen thuis. In het begin voelt het als een onverwachte bonus. Een leeg huis, de afstandsbediening is van mij alleen, dus geen zoetsappige romantische films waar je spontaan huilbuien van krijgt, maar heerlijk relaxed op je gemak naar voetbal op tv kijken ! Het leven lijkt dus heel mooi als de vrouw des huizes naar de bingo is. En nog tijd voldoende om dat lijstje met huishoudelijke klussen af te werken, althans dat dacht ik wat naïef bij mijzelf.
Maar ik had het kunnen weten, na een voetbalwedstrijd of twee verder wordt je weer volop met je neus op de feiten gedrukt. Ondanks dat ze naar die marathonbingo is, stuurt ze nog even snel een appje hoe het staat met al die klussen die in huis gedaan moesten worden. Oei, daar had ik even niet op gerekend. Het begon al te schemeren, dus ik kon nu twee dingen doen ging het snel door mijn hoofd. Of maling hebben aan dat lijstje opdrachten met het gevaar dat bij thuiskomst van vrouwlief er een vervelend deukje in onze relatie ontstaat, of maar water bij de wijn doen en als de wiederweerga aan de slag gaan. Nou jullie weten waarschijnlijk wel, welke keuze ik maar gemaakt heb.
Nu ik inmiddels, uiteraard behoorlijk onder druk gezet door mijn vrouwtje, als gepensioneerd echtgenoot al over een ruime ervaring beschik om huishoudelijke klusjes op te knappen, was ik ruim binnen het uur klaar met al die taken. Als een wervelwind ging ik door het huis en had in een nieuw wereldrecord het huis gestoft en gestofzuigd, als een volleerd glazenwasser de ramen gelapt, tussen de bedrijven door de was uit de wasmachine gehaald en de droger aangezet en als klap op de vuurpijl nog even snel naar de supermarkt om in record tempo nog wat boodschappen te doen.
Zo dat was gebeurd, met zweetpareltjes op mijn voorhoofd en een lichte hernia van al dat geklus, werd het nu tijd om iets aan mijn avond maaltijd te gaan doen. Dus....nadat ik even bekomen was van al die inspanningen, schort om en koksmuts op en als een tweede Herman de Blijker de keuken in om mij te trakteren op een overheerlijk diner. Het werd overigens een snel gekookte pasta voorzien van een prima zalmsaus die ik bewaard had in de vriezer.
De maaltijd smaakte prima en na een kopje koffie in alle rust maar wachten tot het moment dat ik van vrouwlief een seintje zou krijgen om haar te komen ophalen van de bingo. Bijna tegen middernacht komt er uiteindelijk een berichtje binnen. “Ben bijna klaar! Nog één ronde!” Voor mij het sein om in de auto te stappen en haar na deze intensieve en langdurige uitputtingsslag van de bingo te gaan halen.
Wat is er overigens zo magisch aan dat bingo spelletje dat haar hele dag opslokt ? Hoe kan iemand zo gepassioneerd worden van het roepen van nummers ? En belangrijker: hoe kan je dat een hele dag volhouden zonder dat het je verveelt ? Ik zou het niet weten, maar dat het haar passie is, ja dat is mij wel duidelijk !
Wanneer we dan eindelijk thuiskomen, is ze uitgelaten. Met glinsterende ogen vertelt ze mij over de bijna-bingo’s, de sfeer, en de lekkernijen in de pauze. Jij knikt, glimlacht en stelt de enige vraag die telt: “Heb je nog wat gewonnen ?” Het antwoord is altijd hetzelfde: “Nee, maar dat maakt niet uit !” Ik heb een enorm gezellige dag gehad !
En ik ? Ik heb een dag van stilte overleefd. Misschien zelfs genoten... een heel klein beetje. Dus ik zou zeggen: Tot de volgende marathonbingo !!
Quote: Bingo is de perfecte mix van geluk, vreugde en saamhorigheid !!






